NJF Congres – Persoonlijke indruk
‘Ik heb er voor iedereen één meegenomen!’ glundert mijn docent, terwijl ze rood-wit-blauwe strikjes uitdeelt aan de Nederlandse twins. We spelden het blijk van onze nationale identiteit op de spreekwoordelijke revers en kijken onwennig om ons heen. We bevinden ons in concertgebouw Harpa, IJsland’s trots. Blauwgroen licht valt door de facetten van de vele ramen: het modernistische ontwerp is geïnspireerd op het voor IJsland kenmerkende natuurschoon van water, ijs en aurora borealis – het noorderlicht. Dit is waar we de komende drie dagen zullen doorbrengen.
Ik ben met mijn 13 projectgenoten te gast op het NJF congres, een officieus onderdeel van Twinning up North, het 3-jarige uitwisselingsproject tussen IJslandse en Nederlandse verloskundigen. Ook onze IJslandse twins zijn op het congres aanwezig. Zij bewegen zich in dit imposante gebouw als was het hun tweede huiskamer.
Tijdens de openingsceremonie spreekt ‘onze’ Franka Cadée, directeur ICM, over de grote kloof tussen arm en rijk en de toenemende medicalisering van de verloskunde wereldwijd. Ze benadrukt de rol van verloskundigen als beschermers van vrouwenrechten. Vrouwen krijgen medische behandelingen tegen hun wil of hebben geen toegang tot goede zorg. Wij zijn (voor het grootste deel) zelf vrouwen, en zonder vrouwen zouden we geen verloskundige zijn. Bescherming van vrouwenrechten gaat daarbij gelijk op. En met een verloskundige aan haar zijde ontvangen vrouwen betere zorg. Dat verloskundigen daarbij moeten vechten voor hun plek is evident: ‘Nice girls never make history’. De zaal is gevuld met Franka’s bevlogen woorden afgewisseld met applaus, en eindigt in een staande ovatie.
Met deze speech vers in het geheugen waaieren we uit over Harpa, naar de verschillende lectures. Drie dagen lang volg ik voordrachten en workshops over het beschermen van de geestelijke gezondheid van vrouwen, over het abortusrecht, hoe om te gaan met baringspijn, autonomie en shared decision making en hoe we beter voor immigrantenvrouwen kunnen zorgen.
Ook waren er minstens twaalf voordrachten over interventies rond het beschermen van het perineum. Wat mij betreft is onze obsessie met dit kleine doch belangrijke stuk weefsel tussen vagina en anus misschien een beetje doorgeschoten. Maar er was toch een randomized controlled trial met een vernieuwende vraag: ‘Is er een afname in ernstige perineumletsels als er tijdens de uitdrijvingsfase niet één maar twee verloskundigen aanwezig zijn bij de baring?’ De Zweedse Malin Edqvist en haar collega’s denken van wel, en zijn dit momenteel aan het onderzoeken.
Het toont hoe belangrijk het is dat wij er niet alleen voor vrouwen zijn tijdens de baring, maar ook als verloskundigen voor elkaar. Hoe belangrijk het is om elkaar te steunen, om hulp vragen en elkaar herkennen als gelijke. ‘I am your sister’ droeg een Scandinavische verloskundige trots op haar T-shirt. En zo is het.
Merel Bas (op de foto links) is derdejaars student aan de Verloskunde Academie Rotterdam en neemt deel aan het Twinning project met IJsland. Eerder studeerde zij kunstgeschiedenis en journalistiek.